چه كسي پاسخ گوست؟
-------------------------------------------------------------------------------
منوچهر عزيزي (هاراي)
-------------------------------------------------------------------------------
نامه محرمانه امام خميني كه هيجده سال پيش نوشته شده بود ، چند روز پيش به وسيله اقاي علي اكبر هاشمي رفسنجاني فاش شد . اين نامه كه در واقع بايد آن را درد نامه تلقي كرد،‌به كدام علت و ضرورتي بايد برملا مي شد ؟ آيا فاش شدن اين نامه را در اين موقعيت حساس ، بايد به عنوان تسويه حساب ناشي از رقابت جناحهاي درون حاكميتي تلقّي نمود؟ اگر پاسخ مثبت است ، هزينه بسيار سنگين اين رقابت چرا بايد به عنوان جام زهر به امام خورانده مي شد ؟ آيا تلخي اين زهر به اندازه شهادت ، معلول شدن و اسارت ميليونها تن از نور چشمان اين ملت ،‌ويران شدن هزاران كاشانه ف كارخانه و مؤسسات و شكست غرور يك ملت نبود ؟ آيا با فاش شدن اين نامه عاملان اصلي اين رنجنامه شرمنده شدند ؟ و اگر شرمي در اين شرمندگان كه يقيناً از مفاد نامه قبلاً خبر دار بودند ، وجود داشت ، چرا خود رسماً مسووليت بسيار سنگين فاجعه تاريخي اين جنگ رسوا را به عهده نگرفتند و در سايه محرمانه بودن اين نامه ، به عنوان والاترين مقامات به كشور و ملت حكمراني كردند ؟! و چرا اين نوشانندگان جام زهر از طرف دادستان و مدعي العموم ملت قرباني فاجعه عظيم ، مورد بازخواست قرار نگرفتند؟

علت فاش شدن اين نامه محرمانه خود حكايت ديگري است كه بايد مورد تجزيه و تحليل قرار گيرد . قضيه به دوران اخير انتخابات رياست جمهوري بر ميگردد كه ناگهان آقاي محمود احمدي نژاد از طرف اصولگرايان راديكال از ته ليست به ماوراي آقاي هاشمي رفسنجاني جهش فرمودند و در حيرت همگان گوي رقابت را از حريف ربودند ! خوب ... طبيعي است كه آقاي رفسنجاني نيز بيكار ننشستند و نبايد هم مي نشستند ، نامه محرمانه امام خميني را تنها به عنوان انتقام جهش بلند پروازانه نماينده اصولگرايان راديكال كه وي را در اين بتازي مات كرده بودند ، فاش كردند ! البته حتماً انگيزه اين انتقام در خاطر خوانندگان خواهد ماند كه فقط به خاطر شكست آقاي رفسنجاني بود و نه به عنوان نماينده رسوا كردن اصولگرايان راديكال از طرف خانواده شهدا ، معلولين ، مفقودين و متضررين اموال عمومي و خصوصي و غيره ! امّا با وضعيتي كه تمام سردمداران همه جناحها ، اعم از محافظه كار ، راديكال اصولگرا و اصلاح طلب ، در قدرت حاكميت خويش ، با عدم اجراي مسووليتهاي قانوني خود بر سر ملت آوردند ، آيا با رسوا كردن همديگر ، حكم برائت از ملت خواهند گرفت ؟ آيا با عوض شدن موضع جناحي به موضع ديگر ، قلم عفّو به اعمال گذشته آن جناح كشيده خواهد شد ؟

عاليجنابان افشاگري كه با فرصت طلبي زيركانه خود در صدد رسوايي رقيب هستند ، آيا نمي دانند كه ملت در ارزيابي خويش ، افشاگران را همرديف افشاء شوندگان به حساب خواهند آورد ؟ هر چند فعلاً هيچ مرجع قضايي و دادرسي وجود ندارد كه مجرمان فاجعه افرين را به دادگاه صحرايي بكشاند ، اما بدون هيچ ترديدي درهاي دادگاه ملت ، مدت درازي بسته نخواهد ماند .

منوچهر عزيزي
17/07/85